Google founders Larry Page and Sergey Brin said during the company's magical years, "Talented People are attracted to Google because we empower them to change the world: Google has large computational resources and distribution that enables individuals to make a difference. Our main benefit is a workplace with important projects, where employees can contribute and grow." 

In other words, the secret to amazing performance is empowering talented people to succeed at meaningful work.

This is Google.

In 2008, Google accomplished a rare feat among companies in any industry. Perched in Fortune magazine's lofty ranks of the top five most admired companies in America, Google also ranked among the top five of the magazine's best companies to work for. Millions of people around the world used Google's search engine daily, and ad revenues streamed in at an astonishing rate. The company's mountain View, California, headquarters took on almost mythical status, tempting many business observers to assume that lavish perks led to employee's outstanding performance.

Media accounts made the ten year old Internet powerhouse seem like an employee's paradise, albeit one that relied on fabulous wealth. World-class chefs served up three free meals a day in several cafes spread across the two dozen buildings of the Google campus. Hourly shuttles with Wi-Fi access transported employees, free of charge, between Mountain View and San Fransisco. Ping-Pong games enlivened workdays, dogs tagged by their owners sides, and the free state of the art gym never closed. 

This is Google.

Effective leadership

Effective leadership is not defined by heroic acts at times of crisis, or by clever decisions along a complex contingency tree, but by consistent efforts to nurture and strengthen an effective, adaptable, principled culture. And those efforts can be made only by leaders who have strong principles themselves. The critical role of leaders at a time of crisis is not to personally resolve it, but to serve a role models of the values and culture of the company, to send a message that those values are even more important when facing challenges.

A group of Harvard Business School students launched the MBA Oath in 2009, and students groups around the world have signed on. A group of Young Global Leaders at World Economic Forum created a Global Business Oath to encourage CEO to make a public commitment to professional ethics. And a coalition of faculty, business leaders, students, and international organizations has established the Oath Project Foundation to help catalyze a movement to reshape the values of managers around the world.

તમે કતારમાં છો, કૃપયા પ્રતીક્ષા કરો.

કસ્ટમર કેર માં ફોન કરવાથી માંડીને બાળકોના સ્કૂલના અભ્યાસક્રમ જાણવા માટેની લાઈન. આપને હકીકતમાં આ દેશની સિસ્ટમથી તેવી ગયા છીએ. કોઈ પણ જગ્યાએ જાઓ તો વેઈટીંગ. એ પછી બાઈક લેવાનું હોય કે ડોક્ટર પાસે તમારી મુલાકાત હોય. દરેક જગ્યાએ લાઈન માં ઉભું રહેવું પડે છે પછી એ જમવા માટે નું હોટલ હોય કે મેડીકલ સ્ટોર હોય. પૈસા આપીને પણ જો વાર જોવાની હોય તો તેના કરતા ઘરે જ જમીને અને આયુર્વેદિક ઉપચાર કરવો સારો.

દુનિયામાં આજે માણસો ક્રેડીટ કાર્ડ વાપરે છે શા માટે? કારણ કે તેમને ઘેર બેઠા વસ્તુ મળી જાય તે માટે. તમને વિચાર આવશે કે દીપકભાઈને ખબર નથી કે ભારત દેશમાં આજે કેટલા માણસો ક્રેડીટ કાર્ડ વાપરી શકવાની તાકાત ધરાવે છે? માત્ર ૨૦% આખા ભારતની વસ્તીના. મને યાદ છે છેલ્લે મેં જયારે મેગી નુડલ્સ ખરીદ્ય હતા ત્યારે એ ૧૦ રૂપિયાનું એક પેકેટ હતું અને આજે એજ વસ્તુના ૧૬ રૂપિયા દેવા પડે છે. હું તમને વાત આજથી ૧૦ કે ૨૦ વર્ષ પહેલાની નથી કરતો. માત્ર ૩ વર્ષ પહેલા આનો ૧૦ રૂપિયા ભાવ હતો. તમે કહેશો કે દિપકભાઈ આ તો મોંઘવારી છે. કોર્પોરેટ અધિકારીઓના પગાર ભથ્થા, તેમને માટે ખાસ બોનસ અને વિદેશમાં ફરવા જવાની ટ્રીપ આ બધું આપડા પૈસે છે સાહેબ. 

હું નાનો હતો ત્યારે એક સપનું જોયું હતું કે હું મારી આ સ્કૂલને મોટો થઈને નવી બનાવીશ પરંતુ આજે જયારે હું એ સ્કૂલ પાસેથી નીકળું છું ત્યારે એમ લાગે છે કે આમાં તો ભાઈ ઘણા બધા પૈસા જોઈએ કારણકે આ મોંઘવારીમાં હું મારા ઘરનું ધ્યાન રાખું કે સમાજનું કે પછી ભૂખ્યો રહું તો થાય. આ જે વિચાર આજે મારા મગજમાં આવ્યો એ આ સરકાર અને સમાજનું જ પરિણામ છે. બધાને આજે પૈસો ફટાફટ જોઈએ છે કઈ પણ કરીને. બીજાને કચડીને કે ખવડાવીને મારું કામ પહેલું થવું જોઈએ. બસ આજ વિચારે આજે મોંઘવારી અને ભ્રષ્ટાચાર અસ્તિત્વમાં મુકેલો છે. જે આજની સરકાર નથી સમજતી. મનમોહનસિંહ જેવા હોશિયાર અને બુદ્ધિશાળી વડાપ્રધાનને જો આજે લોકો એમ કહે કે "આ સરકાર નિષ્ફળ ગઈ છે તો આ દેશનું આવી બન્યું ભાઈ".

પ્રજાને એ ખ્યાલ નથી કે આ વડાપ્રધાનને બનાવવામાં પણ તેનો જ મત હતો અને આજે જયારે એને એની ભૂલ સમજાય છે ત્યારે ખુબ જ સમય જતો રહે છે.

પરંતુ આપની સરકાર અથવા પ્રજા જો સાથે મળીને ઉન્નતીનો માર્ગ અપનાવશે તો જ આપના દેશમાં પ્રગતિ શક્ય છે નહીતર દરેક વ્યક્તિએ અનશન કરવું પડશે.

Reports of Toyota's demise following the sudden acceleration crisis in 2009-2010 were greatly exaggerated. Initial accounts of Toyota's response to a mountain of public concern about Toyota's vehicle safety were quick to allege a number of severe flaws in Toyota's culture. The Crisis, indeed, cost Toyota dearly in recall costs, and loss of sales and reputation. A brand that for so long had been synonymous with reliability, customer-focus, environmental responsibility and world class quality was all of a sudden portrayed in the most negative way by analyst and the press. And yet, a year later, not only has Toyota turned the corner, but is has used the crisis as an opportunity to further strengthen key processes. 

Treatises on crisis management normally focus on immediate damage control, PR strategies, and clever contingency plans. At a time of crisis, leaders may be hailed as heroes for taking "bold action", or they may be hung in the court of public opinion - as was the case with BP's CEO Tony Hayward following the oil spill in the Gulf of Mexico.

Numerous analysts and experts accused Toyota's leaders of responding late and insufficiently to the crisis, of denying or even trying to hide the facts, of putting profits before safety. But the ultimate test lay not in what senior leaders said and did in the days and weeks following the incident but in how the culture responded in the weeks and months thereafter.

The defining moment of Toyota's response was not a specific pronouncement by an executive in Japan or the United States but how Toyota's staff turned its energy to finding ways to improve, how Toyota's hundreds of customer service representatives responded to the tens of thousands of calls received daily from concerned customers, and how dealers worked relentlessly to rebuild trust with Toyota's customers.

કાલના હરેન પંડ્યા હત્યા કેસના સમાચારે મને ખુબ જ આશ્ચર્યચકિત કરી નાખ્યો. આટલા વર્ષો પછી પણ આવડી મોટી ગુજરાત સરકાર કશું જ કરી શકતી નથી. ખોટા પુરાવા ઉભા કરીને આજે આ કેસને ગૂંચવી દીધો છે. હું એ વિચાર કરું છું કે જો ભૂતપૂર્વ ગૃહપ્રધાનની હત્યાના કેસ ને ન્યાય આપવામાં આટલી બધી વાર લાગતીહોય તો સામાન્ય માનવીનું શું?

આજનો સામાન્ય માનવી ક્યારે મૃત્યુ પામે છે એ માત્ર એને જ ખબર હોય છે અને તેના પરિવારજનોને. પરંતુ આ કેસમાં ખુદ હરેન પંડ્યા જ ચુકાદો આપતા હોય તે રીતે જોવા મળતું હતું કે મને હવે ન્યાય ક્યારે મળશે?

સંજીવ ભટ્ટ ના ચોંકાવનારા વાક્યને શું ગુજરાતની પ્રજા સમજી શકશે? સુપ્રિમ કોર્ટ નો ચુકાદો કોની તરફેણમાં આવશે? અમદાવાદમાં છેલ્લા કેટલાય સમયથી મેં જોયું કે અન્ના હજારેના સમર્થનમાં માત્ર થોડા લોકોએ જ ભાગ લીધો. કેમ? બાકીના લોકોને શું ભ્રષ્ટાચાર નથી નડતો કે તેઓ પાસે સમય નથી આવા જરૂરી કામ માટે? આ પ્રશ્ન મને પણ થતો હતો કે અન્ન હજારે આજે ઉપવાસ ઉપર બેઠા છે અને બાકીના લોકો આજે પાણીપુરી અને બટેકાપોવાની મજા માણે છે. 

શું આ લોકોને મોંઘવારી નથી નડતી?

માણસ જયારે ખુબ જ ઉંચાઈ ઉપર પહોંચે છે ત્યારે કોઈક સમયે એને એની નબળાઈનું ભાન થાય છે અને ત્યારે એને અહંકાર આવી જાય છે કે હવે હું કહીશ એમ જ આ પ્રજા કામ કરશે પરંતુ એને એ વાતનું ભાન હોતું નથી કે પ્રજા તેના કર્મો ને સારી રીતે જાણે છે. હવે જોઈએ આગળનો ચુકાદો શું આવે છે?

 

One paradox of globalization is that it is accompanied by a greater need for deep national and local connections in plural public spheres. 

To thrive in diverse geographies and political jurisdictions, companies must build a base of relationships with government officials, public intermediaries and customers that can ensure alignment of agendas even as circumstances change.

Once you accept that your intuition about how people behave is inherently flawed, then you really need a different model for learning about the world.

How do you hold me accountable for the success of this when I can't control what somebody might say about it or what somebody else might contribute to this conversation?

બ્રિટનમાં ગંભીર આર્થિક કટોકટી, લોકોની હાલત દયનીય

- અઠવાડિક આવકમાં 11 પાઉન્ડનો ઘટાડો
- ફુગાવો 4.4 ટકાએ પહોંચતા જીવનજરૂરી ચીજવસ્તુઓના ભાવ વધ્યા
- કેટલાક પરિવારો હવે બહાર વાળ કપાવવા પણ નથી જતા
- વીજળી અને પેટ્રોલના વપરાશમાં પણ ઘટાડો

બ્રિટનમાં આર્થિક સ્થિતિ દિવસેને દિવસે વણસી રહી છે ત્યારે અહીંના પરિવારો બે છેડા ભેગા કરવા માટે પોતાના ખર્ચાઓમાં કાપ મુકી રહ્યા છે. આપને જાણીને કદાચ નવાઈ લાગશે કે બ્રિટનના કેટલાક પરિવારમાં હવે વાળ પણ ઘરે જ કાપવામાં આવે છે અને પેટ્રોલનો ઉપયોગ પણ પહેલા કરતા અડધો કરી દેવાયો છે જેથી અન્ય જરૂરિયાતો સંતોષી શકાય.

વળી, હવે બ્રિટનના પરિવારોની અઠવાડિક આવકમાં 11 પાઉન્ડનો ઘટાડો થતા સ્થિતિ વધુ ગંભીર બની છે. જુલાઈ 2010ની સરખામણીમાં બ્રિટનના નાગરિકોએ વીજળી પાછળ કરેલો ખર્ચ પણ ઘટી ગયો હતો.

આ વર્ષે બ્રિટનના પરિવારોએ મોર્ગેજ લોનનું પેમેન્ટ કરવામાં અઠવાડિયામાં 166 પાઉન્ડ ખર્ચ્યા હતા જે ગયા વર્ષની સરખામણીમાં 6.4 ટકા ઓછા હતા.

બ્રિટિશ થિંક ટેંક આઈપીપીઆરના જણાવ્યા અનુસાર નોકરીઓ પર જોખમ તોળાતું હોય તેવા પરિવારોની સંખ્યામાં પણ વધારો થયો છે. આ અંગેના અભ્યાસમાં જાણવા મળ્યુ હતુ કે છેલ્લા 2 વર્ષથી એક જ જગ્યાએ નોકરી કરતા હોય તેવા લોકની સંખ્યા હાલમાં ચાર લાખ પર પહોંચી છે જે 1997 પછીનો સૌથી ઉંચો દર છે.

આ બધી સમસ્યાઓ ઉપરાંત ફુગાવાનો દર પણ 4.4 ટકાએ પહોંચતા લોકોની પરેશાની વધી છે. જીવનજરૂરી ચીજવસ્તુઓના ભાવ વધવાને કારણે લોકોનું જીવન ધોરણ નીચું ગયું છે અને ખર્ચ વધારવાની ફરજ પડી છે.

Source: Divya Bhaskar

New initiative by Virgin Atlantic Airways

They developed VJAM which is open innovation initiative did with NESTA, the UK's National Endowment for Science, Technology and the Arts. They provided seed capital to support the development of an outside development group that has gone on to create some very useful applications for their customers.

It created a taxi-sharing application, for example, that lets passengers on the same flight or on flights arriving at a similar time share a taxi ride if they're going the same way. This saves people money and is betterment for the environment - and it was all done by developers who are themselves their fans, followers and customers.

It's popular these days to say that television and other traditional forms of marketing don't work - that it's a fragmented world out there, and marketing is henceforth all about the thousands of little things that companies do in different constituencies, markets and segments.

I'm not sure that's altogether right. Focused, laser-like efforts are certainly very valuable, but I worry that we might get all the "micro" things right and miss the bigger picture. I don't want to lose sight of how important it is to have all our marketing efforts somehow embodied in something bigger - something iconic, even.

Maruti Suzuki India Ltd. has temporarily halted production at one of its two factories due to problems with workers, a spokesman for the country's largest car maker by sales said Monday.

This is the third production stoppage in three months at the factory at Manesar in the northern state of Haryana. Maruti stopped output for 10 working days at the factory in June due to a strike by workers demanding recognition of a new union and reinstatement of some sacked colleagues. And in July, Maruti stopped production for a day at the same plant due to a strike by some workers.

The Maruti spokesman, who didn't wish to be named, said that the company has asked about 1,600 workers at the Manesar plant to sign a so-called good conduct bond before they can enter the factory premises.

The auto maker has suspended 10 workers and dismissed another five at the Manesar plant for "sabotaging the production and deliberately causing quality problems in the vehicles produced at the plant last week," the spokesman said.

The local unit of Suzuki Motor Corp. produces the Swift and A-Star hatchbacks, and the SX4 sedan at the Manesar plant. Maruti has another factory at Gurgaon, also in Haryana.

Source: The Wall Street Journal

One company decided to address the problem by setting aggressive targets for metrics such as the number of meetings with new customers per week. Giving reps goals they could not meet without changing their behavior forced them to trust the process. Success became self-reinforcing the more they stayed out of the support realm, the better they performed.

Successful transformation require steadfast support from the very top: someone must compel executives from across the organization to sit down, share data and be willing to talk about what's not working. A top leader must override internal politics, see the big picture, and focus on the best solution regardless of past practices.

We find that companies often struggle with the results of this analysis, which reveals just how inefficient their sales operations really are. When one logistic company plotted its comeback from the recent recession, for example, it discovered that reps spent just 35 percent of their day actively selling, because they were consumed by nonsales activities such as billing system updates, fire fighting and internal communications.

Companies typically restrict their definition of sales operations to transactional activities such as deal configuration, quote generation, and credit checks. A broader, end to end view recognizes that the functions supporting sales are interdependent. 

Sales operations begin with transactional support activities critical to processing deals - but also involve groups that work directly with sales but are not tied to specific transactions such as help desks, Finance, IT support and Human Resources.

ગુજરાતની આ વસ્તુઓ નથી ખાધી ? તો તમે કંઇ ખાધુ જ નથી!

દરેક ગુજરાતીના મોઢે તમે પણ આ ડાયલોગ સાંભળ્યા હશે. હા , વાત થઈ રહી છે ગુજરાતના શહેરોની એવી વસ્તુઓની કે જેણે તેના સ્વાદની જેમ બધે સોડમ પ્રસરાવી છે.  

તો આવો નજર કરીએ ગુજરાતના ક્યા શહેરમાં શું વખણાય છે તેની યાદી પર....

વાચકો તરફથી મળેલા ફિડબેકના આધારે અમે અહીં અમદાવાદના વિસ્તાર અને બ્રાન્ડ નેમ પ્રમાણે કઇ વસ્તુ વખણાય છે તેની યાદી બનાવી છે.

અમદાવાદ: લકીના મસ્કાબન , સાબરમતી જેલ અને રાયપુરના ભજિયા , છત્રભૂજની સેન્ડવીચ , જશુબેનના પિઝા , વિજય અને જયભવાનીના વડાપાંવ , કર્ણાવતીની દાબેલી , મણીનગરના માસીની પાણીપૂરી , ગીતાની સમોસા-કચોરી , શંભૂની કોફી , દાસના ખમણ-સેવખમણી , લક્ષ્મીના ગાંઠિયા , આસ્ટોડિયાની લખનૌની અડદની જલેબી , જવેરવાડની પાણીપૂરી , મેમનગર ફાયર સ્ટેશન પાસેની ચોકલેટ-ચીઝ સેન્ડવિચ , વિદ્યાપીઠ પાસેના થેપલા , ગુજરાતના દાળવડા , ફરકીના ફાલૂદા , પાલડીની નરસિંહ ભગત હોસ્ટેલ પાસેની પ?પડી , વાડજના સોહરાબજી કમ્પાઉન્ડના દાલ-પકવાન , યુનિવર્સિટીના ઢોસા , બાપુનગરના ગોંડલના ગાઠિયા , દિનેશના ભજિયા , સીમા હોલ પાસે ઇન્દોરની ચાટ , જેઠાણી-દેરાણીનો આઇસ્ક્રીમ , રાજસ્થાન આઇસ્ક્રીમ અને અસારવાનો સંચાનો આઇસ્ક્રીમ , શંકરનો આઇસ્ક્રીમ , મણિનગરના ટામેટાના ભજિયા , વીએસ હોસ્પિટલ પાસે નાગરની ચોરાફળી , વૈષ્ણોદૈવી પાસેના દાલફ્રાઈ અને રાઈસ , કાંકરિયાની કાળી ટોપી લંબી મૂછની ખારેક , મરચી પોળનું ચવાણું , દોસીવાડા પોળની હિંમતસિંહ ઓટલાવાળા ખરખરિયા , જુના શેર-બજારનું ચવાણું , ઝવેરીવાડના ચોકલેટ પિઝા , સેટેલાઈટમાં શક્તિનો ભાજી પાંવ , સી.જી. રોડ પર આર.કે.નો ભાજી પાંવ , હાટકેશ્વરમાં કે.સી.નો ભાજી પાંવ , પાંચ કૂવાની ફૂલવડી , લક્ષ્મી બેકરીની પેટિસ , શ્રી રામના ખમણ , ઓનેસ્ટના ભાજી-પાંવ , મોતી બેકરીની નાનખટાઇ , ચંદ્ર વિલાસના ફાફડા જલેબી , સૌરાષ્ટ્રના ફાફડા , ઋતુરાજના મસ્કાબન-ચા , ચાંગોદરના ભઠ્ઠીના ભજિયા , સરદાર પટેલ સ્ટેડિયમની ક્રિષ્ના લસ્સી , ઢબગરવાડની કચોરી , અલંકારના સમોસા , મિરઝાપુરમાં ફેમસના કબાબ , રાયપુરના શ્રી રામના ખમણ , એનઆઇડી પાસે માસીની ઓમ્લેટ , બહેમરામપુરાના વિજયના દાલવડા , ખોખરાના ઇડલી ચાર રસ્તાની ઇડલી , નરોડાના ગેલેક્સી થિયેટરના ખોડિયારના ભજિયા , હરિન પાઠકના બંગલાની પાસે લિજ્જતના ખમણ , બાપુનગરમાં મુક્તિધામ એસ્ટેટના મરચાની ચિપ્સના ભજિયા અને કુંભાણિયા (મરચાની મમરીના ભજિયા) , લા ગજ્જરની સામે દેવાર્શના પરોઠા , લકીની બાજુમાં શશીનુ ચવાણું , વસ્ત્રાપુર હનુમાન દાદા પાસેના પરોઠા , ઝવેરીવાડના જૈન ફરસાણના ભાખરવડી અને કેળાવડા , જનતાનો કોકો , ઝવેરીવાડની દાળિયાની ચટણી , બાલા હનુમાન ગાંધી રોડના રગડા-સમાસા , રામ વિજયના ફાફડા-જલેબી , ભૂતની આંબલીના ફાંફડા , ઇન્દુબેન ખાખરાવાડાના ચણાચોર ખાખરા અને ઢોસાના ખાખરા , એલઆઈસી બિલ્ડિંગની સામે પથ્થર કૂવાના મરચા અને કેળાની વેફર્સ , ઇન્કમ ટેક્સ પર પંડિતની સેન્ડવીચ , રેવડી બજારનો રબડી આઇસ્ક્રીમ , અંકુરના આણંદ દાલવડા , ઝવેરીવાડના મારવાડીના પાપડના ગુલ્લા , મેન્ટલ હોસ્પિટલ સામેના છોલે ભટુરે

રાજકોટ: મયૂર ભજિયા , મનહરના સમોસા-ભજિયા , ઢેબર ચોકના આઇસ્ક્રીમના ભજિયા , જય અંબે , ખેતલા આપા અને મોમાઈની ચા , રામ ઔર શ્યામના ગોલા , સોરઠિયાવાડી સર્કલની હંગામાં કૂલ્ફી , ભક્તિનગર સર્કલનો સોના-રૂપાનો આઇસ્ક્રીમ , કરણપરાના બ્રેડ કટકા , એરપોર્ટ ફાટક પાસેના ઢોસા , જોકરના ગાંઠિયા , સુર્યકાંતના થેપલા-ચા , જય સિયારામના પેંડા , રસિકભાઈનો ચેવડો , જલારામની ચિકી , ગોરધનભાઈનો ચેવડો , આઝાદના ગોલા , બાલાજીની સેન્ડવીચ , અનામના ઘુઘરા , ઇશ્વરના ઘુઘરા , રાજુના ભાજી પાંવ , મગનલાલનો આઇસ્ક્રીમ , સોનાલીના ભાજી પાંવ , સાધનાની ભેળ , નઝમીનું સરબત , રાજમંદિરની લસ્સી , ભગતના પેંડા , શ્રી રામની ચટણી , ?ીલપરાનું અમદાવાદી ખમણ , પટેલના ભાજી પાંવ , સંતકબીર રોડનું ચાપડી-ઉંધીયુ , રઘુવંશીના વડાપાંવ , બજરંગની સોડા , ન્યૂ સર્વશ્વર ચોકના બ્રેડ કટકા , કાલાવડ રોડ પર ફાયર બ્રિગેડની સામેના ઢોસા , નિર્મલા કોન્વેટ પાસેના ઢોસા , કોટેચા ચોક પાસેની કચોરી-સમોચા , સંતકબીર રોડની રાંદલના ભાજી પાંવ , મેટોડા જીઆઈડીસીમાં બાલાજીના ભજિયા  

વડોદરા : દુલીરામના પેંડા , મહાકાળીનું સેવઉસલ , પારસનું પાન , ભાઇભાઇની દાબૅલી , શ્રીજીના વડાપાંવ , એમજી રોડ પર લાલાકાકાના ભજિયા , મંગળબજારમાં પ્યારેલાલની કચોરી , ન્યાયમંદિર પાસે સત્યનારાણ અને રાજસ્થાની આઇસ્ક્રીમ , રાજમહેલ રોડ પર રાજુના ખમણ , અલ્કાપૂરીમાં બોમ્બે સેન્ડવીચ , કોઠી ચાર રસ્તા પાસે મનમોહનના સમોસા , જગદિશનો ચેવડો , ટેસ્ટીના વડાપાંવ , ફતેહરાજના પૌવા , વિનાયકનો પુલાવ , લાલાકાકાના ભજિયા , નાળિયેર પાણીની સિંગ , ખાઉધરા ગલી પાસે ડાયાભાઈના મૈસૂર મસાલા ઢોસા  

સુરત : રમેશનો સાલમપાક , કિશોરનો આઇસ્ક્રીમ , જાનીનો લોચો , લાલ દરવાજાનો ગોપાલનો લોચો , ગાંડાકાકાના ફાફડા , વરાછા રોડ પર વૈશાલીના વડાપાંવ , અઠવા લાઈનના કાકીના ભાજી પાંવ , ચોપાટી પાસે મહેશનો પુલાવ , વેડ દરવાજા પાસે પટેલની તવા સબ્જી , અંબાજી રોડ પર સુરતીના ખમણ , લાલગેટ પાસે મજદાની નાનખટ્ટાઈ , ભાગર વિસ્તારમાં રામજી દામોદરનું ભુસ્સુ , ખાંડવાળાની શેરીના સુરતી સરસિયા ખાજા , લી??ડા ચોકમાં ચેવલીના ભજિયા , ઝાંપાબજાર પાસે આદર્શની ચા , દાળિયા શેરીની નરેશની ભેળ , બેગમપુરામાં મઢીની ખમણી , સલાબતપુરામાં સેન્ડીકેટના સમોસા , મોટા વરાછામાં કુંભણિયા ભજિયા , ટેક્સટાઇલ માર્કેલ પાસે પહેલવાનાના ચોલે ભટુરે , ભાગર વિસ્તારમાં મોટી હરજીની જલેબી , ઉધના મગદલ્લાનો હજુરીનો સોસિયો , વરાછા રોડ પરના મયૂરના ભજિયા  

ગાંધીનગર : મયુરના ભજિયા , ગાંઠીયારથના ગાંઠિયા , મહાલક્ષ્‍મીના ખમણ , મહારાજના દાળવડા , ભાભીના  
ભજિયા , બટુકના ગોટા , મોરલીના ઢોંસા , પુજાના ઢોકળા , સેંધાના ગોટા , અક્ષરધામની ખીચડી , લક્ષ્મી બેકરીના પફ અને પેટિસ અને નાનખટ્ટાઈ , વૈષ્ણોદેવી પાસે શિવશક્તિની દાલ-બાટી  

અમરેલી : ચક્કાભાઈની ચા , જયહિન્દના ગોટા , ટાવર પાસે ગોપાલની જામેલ લસ્સી , હિરાભાઈના દૂધના પેંડા અને નાના બસસ્ટેન્ડની ચા , ભગતનું ઉંધીયુ , મહારાજના ભાજીપાંવ , શિતલનુ કોલ્ડપાન  

ભૂજ : બાસૂદી ગોળા , રજવાડી ગોળા , આઇસ્ક્રીમ ગોળા , વાણિયાવાડ ખાવડાના સાટા , પકવાન અને ગુલાબપાક , ગોવિંદજીના પેંડા , મધુની ભેળ , ધીરૂભાઈની રોટી , શંકરના વડાપાંવ  

સુરેન્દ્રનગર: ભાભીના ભજીયા , રાજેશના સમોસા , જગદંબના પરોઠા , ઉકાનું પૂરી-શાક , સિકંદરની સિંગ , જલારામના વાળા-પાંવ , નોવેલ્ટીના પરોઠા -શાક , પેરામાઉન્ટનો આઇસ્ક્રીમ , ચેતનાની દાબેલી , દાળમિલમાં સાગરની ખસતા કચોરી , એસ્ટ્રોનનું પાન , કિસ્મતની સોડા , સૂર્યાના ભાજી પાંવ , ગોકુલનું સીઝલર , ગોપાલના મસાલા પાંવ

જામનગર : એચ.જે.વ્યાસનો શીખંડ , વલ્લભભાઈના પેંડા , જનતા ફાટકના વણેલા ગાંઠિયા , જગદિશનો ફાલુદો , ગીતાનો આઇસ્ક્રિમ , જવાહરના પાન , દિલિપના ઘુઘરા , ઉમિયાના ભજિયા , લખુભાઈનો રગડો , ગીજુભાઈની ભેળપૂરી , ડાયફ્રુટની કચોરી  

મહેસાણા: સહયોગના પેંડા , મુરલીના વડા પાંવ , પટેલની ખમણી , સ્ટેશનની ચા , રામપુરા ચોકડીની દાબેલી , ક્રિષ્નાની દાબેલી  

બારડોલી : જલારામના પાંતરા , જલારામના ખમણ , જલારામની ખીચડી , મહારાણાના દાણા-ચણા , ભરકાદેવીનું આઈસ્ક્રીમ , જેઠાની પાંવભાજી  

જેતપુર : વજુગીરી ના ભજીયા , દિપકની દાબેલી , નાથબાપાના લસણિયા સેવ મમરા , ભગતના પેંડા  

ભાવનગર : ભગવતીનું સેવ-ઉસળ  

આણંદ : રેલવે સ્ટેશનની દાબેલી , પાંડુના દાલ વડા , યોગેશના ખમણ , સાસુજીનો હાંડવો  

દાહોદા : બાદશાહ કૂલ્ફી  

ગોધરાઃ પેટ્રોલ પંપના ભજિયા , ગાયત્રીની લસ્સી , શંકરની ભાજી-પાવ , ગોપાલનો ગોટો  

બોટાદ : જેરામભાઈનો ચેવડો  

મોરબી‍‍ : પકાના ભૂંગરા બટાટા , કાનાની દાબેલી , ભારતની પાણી પુરી , મયુરના ભજિયા , ચક્કાના બ્રેડ બટાટા , જૈનના ખમણ  

નવસારી: વિકાસના સમોસા , મામાની પેટીસ  

ધારી: કનૈયા ડેરીનો શીખંડ  

મહુવા: વરિયાળીનું સરબત  

નડિયાદ: સિંધી બજારનું ગળિયું ચવાણું , વસોગામના પત્તરવેલિયા

'' ગુજરાતમાં ક્યાંનું શું વખાણાય છે ? ''

અમદવાદના મસ્કાબન , કટિંગ ચા , મકરસંક્રાતિ

સુરતનું જમણ , ઘારી , સુરતણફેણી , ખમણ ઢોકળા , ઉઘીયું અને લોચો

રાજકોટની ચીકી , પેંડા , બ્રેડ કટકા અને રંગીલી પ્રજા

વડોદરાનો લીલો ચેવડો , ભાખરવડી અને નવરાત્રિ

જામનગરની બાંધણી , કચોરી , તાળા , આંજણ અને પાન

કચ્છની દાબેલી , ગુલાબપાક , કળા કાળિગીરી અને ખુમારી

મોરબીના તળીયા (ટાઇલ્સ) , નળિયા અને ઘડીયાલ

ભરુચની ખારી શિંગ  

સુરેન્દ્રનગરના સેવમમરા , કચીરીયું અને શીંગ

ભાવનગરના ગાંડા , ગટર , ગાંઠિયા અને ફૂલવડી

પાલનપુરનું અત્તર , પેંડા , ખાખરા અને હીરાના વેપારી

સોરઠનો સાવજ , કેસર કેરી અ??ે અડીખમ ગિરનાર

પાટણની રેવડી , દેવડા અને પટોળા

પોરબંદરની ખાજલી , ગોટી સોડા અને માફિયા

નવસારીની નાનખટાઇ

ખંભાતનું હલવાસન

ડાંગનો ચોખ્ખાનો રોટલો , નાગલી , વાંસનું શાક અને ડાંગ દરબાર

વલસાડના ચીકુ અને હાફૂસ

ડાકોરના ગોટા અને સકરિયા અને મલાઇ મારેલું દૂધ

પંચમહાલની તાડી અને મહુડો

અહીં અમે ગુજરાતના ક્યા શહેરનું શું વખણાય તેની યાદી બનાવવાનો પ્રયાસ કર્યો છે.

આ લેખ દિવ્ય ભાસ્કરમાંથી લેવામાં આવેલો છે.
 

Growing Up In America

A reader might ask why two people who have devoted their careers to writing about foreign affairs—one of us as a foreign correspondent and columnist at The New York Times and the other as a professor of American foreign policy at The Johns Hopkins University School of Advanced International Studies—have collaborated on a book about the American condition today. The answer is simple. We have been friends for more than twenty years, and in that time hardly a week has gone by without our discussing some aspect of international relations and American foreign policy. But in the last couple of years, we started to notice something: 

Every conversation would begin with foreign policy but end with domestic policy—what was happening, or not happening, in the United States. Try as we might to redirect them, the conversations kept coming back to America and our seeming inability today to rise to our greatest challenges.

This situation, of course, has enormous foreign policy implications. America plays a huge and, more often than not, constructive role in the world today. But that role depends on the country’s social, political, and economic health. And America today is not healthy—economically or politically. This book is our effort to explain how we got into that state and how we get out of it.

Readers familiar with our work know us mainly as authors and commentators, but we are also both, well, Americans. That is important, because that identity drives the book as much as our policy interests do. So here are just a few words of introduction from each of us—not as experts but as citizens.

Tom: I was born in Minneapolis, Minnesota, and was raised in a small suburb called St. Louis Park—made famous by the brothers Ethan and Joel Coen in their movie A Serious Man, which was set in our neighborhood. Senator Al Franken, the Coen brothers, the Harvard political philosopher Michael J. Sandel, the political scientist Norman Ornstein, the longtime NFL football coach Marc Trestman, and I all grew up in and around that little suburb within a few years of one another, and it surely had a big impact on all of us. In my case, it bred a deep optimism about America and the notion that we really can act collectively for the common good.

In 1971, the year I graduated from high school, Time magazine had a cover featuring then Minnesota governor Wendell Anderson holding up a fish he had just caught, under the headline “The Good Life in Minnesota.” It was all about “the state that works.” When the senators from your childhood were the Democrats Hubert Humphrey, Walter Mondale, and Eugene McCarthy, your congressmen were the moderate Republicans Clark MacGregor and Bill Frenzel, and the leading corporations in your state—Dayton’s, Target, General Mills, and 3M—were pioneers in corporate social responsibility and believed that it was part of their mission to help build things like the Tyrone Guthrie Theater, you wound up with a deep conviction that politics really can work and that there is a viable political center in American life.

I attended public school with the same group of kids from K through 12. In those days in Minnesota, private schools were for kids in trouble. Private school was pretty much unheard of for middle-class St. Louis Park kids, and pretty much everyone was middle-class. My mom enlisted in the U.S. Navy in World War II, and my parents actually bought our home thanks to the loan she got through the GI Bill. My dad, who never went to college, was vice president of a company that sold ball bearings. My wife, Ann Bucksbaum, was born in Marshalltown, Iowa, and was raised in Des Moines. To this day, my best friends are still those kids I grew up with in St. Louis Park, and I still carry around a mental image—no doubt idealized—of Minnesota that anchors and informs a lot of my political choices. No matter where I go—London, Beirut, Jerusalem, Washington, Beijing, or Bangalore—I’m always looking to rediscover that land of ten thousand lakes where politics actually worked to make people’s lives better, not pull them apart. That used to be us. In fact, it used to be my neighborhood.

Michael: While Tom and his wife come from the middle of the country, my wife, Anne Mandelbaum, and I grew up on the two coasts—she in Manhattan and I in Berkeley, California. My father was a professor of anthropology at the University of California, and my mother, after my two siblings and I reached high school age, became a public school teacher and then joined the education faculty at the university that we called, simply, Cal.

Although Berkeley has a reputation for political radicalism, during my childhood in the 1950s it had more in common with Tom’s Minneapolis than with the Berkeley the world has come to know. It was more a slice of Middle America than a hotbed of revolution. As amazing as it may seem today, for part of my boyhood it had a Republican mayor and was represented by a Republican congressman.

One episode from those years is particularly relevant to this book. It occurred in the wake of the Soviet Union’s 1957 launching of Sputnik, the first Earth-orbiting satellite. The event was a shock to the United States, and the shock waves reached Garfield Junior High School (since renamed after Martin Luther King Jr.), where I was in seventh grade. The entire student body was summoned to an assembly at which the principal solemnly informed us that in the future we all would have to study harder, and that mathematics and science would be crucial.

Given my parents’ commitment to education, I did not need to be told that school and studying were important. But I was impressed by the gravity of the moment. I understood that the United States faced a national challenge and that everyone would have to contribute to meeting it. I did not doubt that America, and Americans, would meet it.

There is no going back to the 1950s, and there are many reasons to be glad that that is so, but the kind of seriousness the country was capable of then is just as necessary now.

We now live and work in the nation’s capital, where we have seen firsthand the government’s failure to come to terms with the major challenges the country faces. But although this book’s perspective on the present is gloomy, its hopes and expectations for the future are high. We know that America can meet its challenges. After all, that’s the America where we grew up.

15 Strangest Resume Mistakes

Given that human resources managers say they spend less than a minute, on average, on each job application they see, it’s understandable that some people might go overboard in trying to bring some individuality to their work history. But would you list your unique ability to do the moonwalk in the “special skills” section of your resume?

 

That’s actually not the wackiest resume mistake CareerBuilder uncovered in a survey of 2,600 employers nationwide, who were asked to recall the most unusual resumes they’d ever seen. It seems safe to assume none of these people were hired, but since CareerBuilder didn’t specifically ask, I guess there’s an outside shot that one of these tactics actually worked. (Although probably not the one about being arrested for assaulting a former boss.) Here are the 15 oddest:

1. Candidate said the more he was paid, the harder he worked
2. Candidate said he had been fired from past positions, but still included those managers as references
3. Candidate said getting an interview was important because he wanted an opportunity to show off his new tie
4. Candidate listed her dog as a reference
5. Candidate listed-yes, the moonwalk-as a special skill
6. A husband and wife team looking to job share submitted a poem they had co-written
7. Candidate listed ‘versatile toes’ as a selling point
8. Candidate wrote that he would be “a good asset to the company” but somehow omitted the last two letters in “asset.”
9. Candidate’s email address contained the phrase “shakinmybootie”
10. Candidate mentioned that he had survived a bite from a deadly aquatic animal
11. Candidate used first name only
12. Candidate asked, “Would you pass up the opportunity to hire someone like this? I think not.”
13. Candidate insisted that he be paid for the time he spent interviewing with the company
14. Candidate shipped a lemon with resume, stating, “I am not a lemon.”
15. Candidate included on his resume the fact that he had been arrested for assaulting his previous boss.

Lessons Learned

Can’t you be even a little imaginative in putting together your resume? No, says CareerBuilder’s vice president of human resources, Rosemary Haefner. “Creativity and personal touches may seem tempting to some job seekers, but many times, it’s a disqualifying distraction.”

Instead, Haefner suggests job seekers stick with the basics:

• Stay relevant. Customize your resume to each individual position, highlighting the experience that makes you best-suited to that particular post.
• Stay readable. If there’s no white space on your resume, reformat it to make it easier on the eyes. A wall of unbroken gray text is off-putting–especially if it’s the fiftieth resume someone’s seen that day.
• Write a compelling professional summary. Ditch the ‘Objective’ line in favor of a two-sentence description of your relevant experience. This is the ‘hook’ that can convince a recruiter, HR pro, or hiring manager to spend a little more time on your application.
• Proofread. It’s too easy for hiring managers to disqualify you based on a typo-if you don’t care about making sure your resume is perfect, what does that say about your level of conscientiousness? Proofread it yourself, and before sending it out, ask a few friends to proofread your resume for you.

Apple’s Board of Directors today announced that Steve Jobs has resigned as Chief Executive Officer, and the Board has named Tim Cook, previously Apple’s Chief Operating Officer, as the company’s new CEO. Jobs has been elected Chairman of the Board and Cook will join the Board, effective immediately.

“Steve’s extraordinary vision and leadership saved Apple and guided it to its position as the world’s most innovative and valuable technology company,” said Art Levinson, Chairman of Genentech, on behalf of Apple's Board. “Steve has made countless contributions to Apple’s success, and he has attracted and inspired Apple’s immensely creative employees and world class executive team. In his new role as Chairman of the Board, Steve will continue to serve Apple with his unique insights, creativity and inspiration.”

Here's Steve's letter to the board and community:

To the Apple Board of Directors and the Apple Community:

I have always said if there ever came a day when I could no longer meet my duties and expectations as Apple''s CEO, I would be the first to let you know. Unfortunately, that day has come.

I hereby resign as CEO of Apple. I would like to serve, if the Board sees fit, as Chairman of the Board, director and Apple employee.

As far as my successor goes, I strongly recommend that we execute our succession plan and name Tim Cook as CEO of Apple.

I believe Apple''s brightest and most innovative days are ahead of it. And I look forward to watching and contributing to its success in a new role.

I have made some of the best friends of my life at Apple, and I thank you all for the many years of being able to work alongside you.

Steve

Toyota is reportedly seeking to reduce its percentage of outside engineers to 10%. In addition, Tokyo headquarters has delegated more power to the Company's north American executives to make decisions affecting recall and strengthening the independence of quality management activities in each region. 

Toyota has reorganized and, in effect, deliberately slowed down the product development process by establishing a new team of about 1000 quality engineers and by greatly expanding its rapid quality response teams around the globe.

કોઈ બીજા માટે સારું હોય કે બીજા માટે કંઈ કરીએ અને પ્રેમ કરીએ તો લગભગ સરખુ છે. ‘જશને બદલે જૂતાં’ એ કહેવત છે. તમે બીજાને શું કામ મદદ કરો છો? ખરેખર તમારામાં મદદ કર્યાનો કોઈ ફાંકો આવે તે માટે? ખરેખર તો મદદ કરીને ભૂલી જાઓ. પ્રેમમાં પણ એવું છે. પ્રેમ કરીને કદી જ બદલો ન માગો. પ્રેમ એક તરફી અને અપેક્ષા વગરનો હોય તે જ મજાનો છે.

સૌપ્રથમ વાત એ છે કે માણસ જેને તમે મદદ કરવા માગો છો કે જેના તરફ પ્રેમાળ થવા માગો છો તે પોતે જ પોતાને પ્રેમ કરતો હોવો જોઈએ. કોઈ દારૂડિયો હોય અને તેને દારૂ છોડાવવો હોય તો સૌપ્રથમ તો તેણે જ આ માનવ અવતાર મળ્યો છે તે ઈશ્વરની બક્ષિસનું જતન જાતે કરવાનું છે તેણે આ ફરજ સમજવી જોઈએ. એ બક્ષિસની કીમત સમજાઈ જાય પછી તે દારૂથી છુટી જશે.

રૂપાળી સ્ત્રી કે સફળ પુરુષને જો પોતાનાં વ્યક્તિત્વનું મહત્વ સમજાય તો ઘણું છે. ૨૧મી સદીમાં હવે પ્રેમ ને રોમાન્સ એ કોઈ અસાધ્ય ચીજ નથી. દુનિયામાં કંઈ કરી બતાવવા માટે પ્રેમ માત્ર સાધન છે અને લગ્ન પણ એક અનિવાર્ય આપત્તિ છે. સ્ત્રીઓ માટે યુગો પછી તેનું સામથ્ર્ય, તેનું બુદ્ધિબળ, તેની વ્યવહાર કુશળતાને ખુલ્લું મેદાન આપવાનો મોકો મળ્યો છે ત્યારે ૧૮-૧૯-૨૦-૨૨ની ઉંમરે પ્રેમ રોમાન્સને તડકે મૂકીને પોતાની બુદ્ધિ ક્ષમતા, ઊંચું ભણતર અને ઊંચા સ્ટેટસ માટે અને પોતાની બુદ્ધિને અનુરૂપ વ્યવસાય મળે અને પોતાની શક્તિ બતાવવા માટેનું પ્લેટફોર્મ મળે તેને માટે તમામ શક્તિ વાપરવી જોઈએ.

ટેકસાકો જેવા સુક્કા ઠઠ્ઠા-દિલવાળા પ્રદેશમાં દોસ્તોવસ્કીની વાર્તા બ્રધર કારામાઝોવ ચર્ચાતી હતી. ચર્ચાનો વિષય હતો ‘લવ એન્ડ હાઉ વે લીડ્ઝ ટુ વે.’ સરસ વિષય હતો. પ્રેમનો રસ્તો કંઈ રીતે પ્રેમીઓને જીવવાનો નવો પંથ બતાવે છે. આ મારું અર્થઘટન છે. તમે બ્રધર કારામાઝોવની વાર્તા ‘કળશ’ પૂર્તિની કટારમાં વાચતાં જ હશો. તે ચૂકી ગયા હો તો તેનો સાર છે કે ઝોસીમા કરીને ખ્રિસ્તી ઉપદેશક છે. રૂઢિચુસ્ત છે. તેની પાસે લોકો આધ્યાત્મિક માર્ગદર્શન લેવા આવે છે. એક દિવસ એક સ્ત્રી આવે છે. તે કહે છે કે તેણે ઈશ્વરમાંથી શ્રદ્ધા ગુમાવી છે અને શ્રદ્ધા ગુમાવી છે તેથી જીવવાનો મસાલો પણ ખૂટી ગયો છે. જીવન અકારું બન્યું છે.

ચાંલ્લો કરનાર આડકતરી રીતે કહેતો હોય છે કે ભાઇ જનુ, આ દીકરી તારી ભલે છે, પણ તારી જવાબદારીમાં અમે પણ તારી સાથે છીએ-દીકરીને અમારા આશીર્વાદ છે.

વાત ૫૦-૫૫ વર્ષ જૂની છે. એક જોષી-મહારાજને ત્યાં એમના દીકરાનું લગ્ન હતું. એ જમાનામાં રૂપિયો જ નહીં, ચાર-આઠ આના પણ મોટા હતા. જોષી-મહારાજના યજમાને તેમના દીકરાનાં લગ્ન નિમિત્તે આઠ આનાનો ચાંલ્લો ધર્યો. તેની સામે જોઇ તાડુકતાં મહારાજે કહ્યું. ‘મહિનામાં વીસ-વીસ દિવસ કુંડળી લઇને દોડી આવો છો ને મારા ઘેર લગ્ન છે ત્યારે આઠ આની ધરતાં શરમ નથી આવતી? રૂપિયા ૩૧થી ઓછો એક પૈસો પણ હું લેવાનો નથી.’ રૂપિયા ૩૧ તેમણે ચાંલ્લા પેટે પડાવ્યા હતા.

આમ દીકરાનાં લગ્નનો ખર્ચ એ જમાનામાં તેમને રૂપિયા અઢી હજાર આવ્યો હતો જે સામે ચાંલ્લો રૂપિયા ત્રણ હજાર મળ્યો હતો. આમ દીકરાના લગ્નમાંથી તેમને રૂપિયા પાંચસોનો ચોખ્ખો નફો થયો હતો. આ કિસ્સો અમે ફ્રોમ હોર્સિસ માઉથ એટલે કે ઘોડા પર બેસીને પરણવા ગયેલ જોષી-મહારાજના એ સુપુત્રના સ્વમુખે સાંભળ્યો હતો.

આ ક્ષણે મને તેમજ મારા ગીધુકાકાને ચાંલ્લાનો રિવાજ શોધનાર આપણા વ્યવહાર-ડાહ્યા વડવાઓને બે હાથે સલામ કરવાનું મન થાય છે. સોંઘવારી તો એ કાળમાં પણ નહોતી, ત્યારે સોનું ભલે દસ રૂપિયે તોલો હતું, પણ સરેરાશ નોકરિયાતનો માસિક પગાર માંડ રૂપિયા પાંચથી સાત હતો. અડધો તોલો સોનું ખરીદવું હોય તો કુટુંબે આખો મહિનો ભૂખમરો વેઠવો પડે. આજની જેમ જ એ વખતે પણ ધનિકો ઓછા હતા, બાકીનો સમાજ મધ્યમ વર્ગ અને ગરીબો વચ્ચે વહેંચાયેલો.

તો પણ આબરૂની બાબતમાં આ બંને વર્ગ શ્રીમંત વર્ગથી તસુભાર પણ ઊતરતો નહીં. આ આબરૂ એ એમની મૂડી, એ જ શ્રીમંતાઇ. આવા લોકોને સ્વમાનભંગ ન લાગે એ રીતે તેમને આર્થિક ટેકો કરવાની ભાવનાથી આ ચાંલ્લા-વ્યવહાર શરૂ થયો હોવો જોઇએ-ચાંલ્લો કરનાર આડકતરી રીતે કહેતો હોય છે કે ભાઇ જનુ, આ દીકરી તારી ભલે છે, પણ તારી જવાબદારીમાં અમે પણ તારી સાથે છીએ-દીકરીને અમારા આશીર્વાદ છે.

અને ઘણા ઉત્સવપ્રિય આત્માઓ કંકોતરી મળતાં જ લગ્નમાં પહોંચી જતા. પેટ શરમાય નહીં એટલું જમતાં, ધોરણસર ચાંલ્લો કરતા. તો કેટલાક લોકો કંકોતરી મળે એટલે માળિયામાં પડેલ ટ્રંકમાંથી ચાંલ્લાની નોટ શોધી એમાં જોઇ લેતા કે આપણી મંજુનાં લગ્નમાં બાલાભાઇનો કેટલો ચાંલ્લો આવેલો? આપણે પણ એટલો જ કરવાનો-દસ વરસમાં મોંઘવારી ક્યાં ખાસ વધી છે! અને અમુક વી.આઇ.પી.ઓ કોઇકને ત્યાં લગ્નમાં ઉપકારના ધોરણે હાજરી આપે એ જ મોટો ચાંલ્લો ગણાય, એ લોકો માટે તો ટાઇમ જ મની હોય છે, પછી રોકડા ચાંલ્લાની શી વિસાત! મારી દીકરીનાં લગ્નપ્રસંગ અગાઉ મેં એક મહાનુભાવને પત્ર લખી હાજર રહેવા આમંત્રણ આપ્યું.

તેમણે ઉત્તર આપ્યો કે લગ્નમાં અવશ્ય પધારશે, પરંતુ જમશે નહીં. તે આવ્યા. મેં તેમને વિનંતી કરી કે સાહેબ આપ આવ્યા છો તો જે કંઇ અનુકૂળ લાગે તે વાનગી જમશો તો મને ઘણો જ આનંદ થશે. એ તો ગયા, પણ દરવાજા પર સ્વાગત કરવા ઊભેલ મારા મિત્રને મારા જોગ સંદેશો આપતા ગયા હતા કે વિનોદભાઇને કહેજો કે મેં ડિશ લીધી નથી. આ સમાચાર તેમણે મને રાજી કરવા કહ્યા હશે કે પછી મને એવો ઇશારો કર્યો હશે કે મેં તમારી જેટલા રૂપિયાની ડિશ બચાવી તેટલી રકમ મારા ચાંલ્લા પેટે જમા લઇ લેજો!

*** *** ***

પુરાણા જમાનામાં તેમજ આજે પણ ચાંલ્લો ચલણમાં છે. તમે કોઇ લગ્નમાં જશો તો મંડપમાં પ્રવેશતાં જ તમને જમણી બાજુએ ગોઠવેલ ટેબલની પેલી તરફની બે ખુરશીઓમાં ચાંલ્લો લખવા બેઠેલા બે જણા દેખાશે. હોટલોમાં જમ્યા પછી બિલ ચૂકવવાનો રિવાજ હોય છે. અહીં તમે આગોતરું બિલ ચાંલ્લાના નામે અદા કરી શકો છો. વર્ષો પૂર્વે અમારી જ્ઞાતિમાં પરણેલી દીકરીનાં મા-બાપને કંકોતરી આપવા સાથે ચોખ્ખું કહેવામાં આવતું કે લગ્ન જોવા આવજો. (માત્ર લગ્ન જોવા) જમવા નહીં અને ચાંલ્લો તો ખરો જ. (એ સમજી જવાનું) અને આમ પણ તમારાથી દીકરીના ઘરનું ખવાતું હશે!

*** *** ***

કેટલાક જણ તો ચાંલ્લાની બાબતમાં ભારે ચીવટવાળા હોય છે. તેમને ત્યાં તમે લગ્નમાં ગયા ન હો તો રસ્તામાં ક્યાંક મળી જતાં આંતરીને પૂછશે: ‘લગ્નમાં કેમ કોઇ દેખાયું નહીં? કોઇ માંદું-સાજું?’- ટૂંકમાં તમારા ચાંલ્લાની ગેરહાજરીની નોંધ લેવાઇ જાય. (તારે ત્યાં અમે ચંબુ જેવા ૧૧ રૂપિયાનો ચાંલ્લો કરેલો, તું અગિયારમાંથીય ગયો?).

*** *** ***

બાબુભાઇ સ્કૂલ-ટીચર. દીકરાનું લગ્ન. સ્ટાફ-રૂમમાં તેમણે છુટ્ટા હાથે લગ્ન-પત્રિકાઓ વહેંચી. લગ્ન દૂરના ગામમાં. ચાલુ દિવસ એટલે શિક્ષકોથી રજા મૂકીને લગ્ન મહાલવા નીકળી શકાય નહીં. કોઇ લગ્નમાં ગયું નહીં. લગ્ન પત્યાના બીજા દિવસે બાબુભાઇ સાહેબ ટીચર રૂમમાં આવીને બોલ્યા: ‘તમે બધાં લગ્નમાં આવ્યા હોત તો મને વધારે ગમત. જોકે તમારી તકલીફ હું સમજું છું. પણ તમારા આશીર્વાદ તો મારા ગટુને જોઇશે જ, એ વગર નહીં ચાલે.’ અને થેલીમાંથી નોટ કાઢીને ત્યાં જ ચાંલ્લો લખવા બેસી ગયા હતા.

*** *** ***

જોકે મારા ગીધુકાકા લગ્નમાં જવા તેમજ ચાંલ્લો કરવા અંગે આગવા વિચારો ધરાવે છે. માત્ર ટપાલ કે પછી કુરિયર દ્વારા કોઇની કંકોતરી મળી હોય અને આમંત્રણ મોકલનાર યજમાન લગ્નમાં પધારવા ફોન કરવા જેટલો વિવેક પણ ન દાખવે તો તેને મન આપણે વોન્ટેડ નથી એવું જ માનવાનું, એ લગ્ન આપણી હાજરી વગર જ થવા દેવાનું.

અને અને ચાંલ્લો કરવામાં ઉતાવળ નહીં કરવાની, જમ્યા પછી જ ચાંલ્લો કરવાનો. આપણે કરેલ ભોજન કેટલો ચાંલ્લો ખમી શકે એમ છે એ બાબતનો યોગ્ય જવાબ તો આપણું ખિસ્સું જ આપી શકશે-ગીધુકાકાના આ બંને વિચારો ગમી જવાથી એને હું આચારમાં મૂકું છું.

*** *** ***

છેલ્લાં કેટલાંક વર્ષોથી, જેમની તિજોરીઓ તેમજ બેંક-ખાતાં રૂપિયાથી ફાટ ફાટ થતાં હોય એવા થોડાક લોકો લગ્નપત્રિકામાં નીચે લખતા હોય છે કે ‘ચાંલ્લો તેમજ ભેટ અસ્વીકાર્ય.’ આ લોકોની માનસિકતા ગીધુકાકાને સમજાતી નથી. ઇન્કમટેક્સના કાયદાની જરાતરાય સમજ હશે એવો માણસ આમંત્રણ-પત્રમાં નહીં લખે કે ચાંલ્લો લેવાનો નથી. કારણ એ જ છે કે ચાંલ્લા પેટે આવેલ રોકડા રૂપિયા ઓફિસિયલી બેંકમાં જમા કરાવી શકીએ.

ઇન્કમટેક્સ ઓફિસરો પણ ચાંલ્લાની નોટબુકસ જોવા નથી માગતા, ઉદાર હોય છે. કેટલાંક વર્ષો અગાઉ શંકરસિંહ વાઘેલા-બાપુએ લગ્ન-પત્રિકામાં સ્પષ્ટ લખ્યું હતું કે ચાંલ્લો અવશ્ય કરજો, બને એટલો વધારે કરજો, આ રકમ ચેરિટીમાં જવાની છે. એમ તો તાજેતરમાં એક પિતાએ પોતાની દીકરીનાં લગ્નમાં આવેલ ચાંલ્લાના રૂપિયામાં એક લાખ ઉમેરીને કેન્સર હોસ્પિટલને દાનમાં આપી દીધી. ટૂંકમાં ચાંલ્લો એ વ્યવહાર છે, એમાં અવ્યવહારુ ના થવાય.