જીવનની ઋતુઓ બદલાય છે. હવામાન તબદીલ થતું રહે છે પણ બે શબ્દો મનુષ્યના પ્રથમ શ્વાસથી અંતિમ ઉરછ્વાસ સુધી રહે છે : પ્રેમ અને દોસ્તી! આ બે શબ્દો વિનાના મનુષ્યનું અસ્તિત્વ લગભગ નિર્જીવ બની જાય છે. પ્રેમ શું છે, અને મૈત્રી શું છે, એવા પ્રશ્નો આપણે ભાગ્યે જ આપણી જાતને પૂછ્યા છે, પણ શરીરમાં બે ફેફસાં છે એમ માણસની જિંદગીમાં પ્રેમ અને દોસ્તી છે. મારે માટે પ્રેમનું પાત્ર સ્ત્રી છે, મૈત્રીનું પાત્ર પુરુષ છે. હું સ્ત્રીની સાથે મૈત્રી જ ફ્ક્ત રાખી શકતો નથી, અંતે એ મૈત્રીએ પ્રેમરૂપે ખીલવું જ પડશે. પુરુષની સાથે પ્રેમની શરૂઆત અંતે દોસ્તીમાં પરિણમે છે. દોસ્તી સમાંતર કે હોરીઝોન્ટલ વ્યાપમાં વિસ્તરે છે, પ્રેમની ગતિ ઊર્ધ્વ કે વર્ટિકલ છે. મારે હોરીઝોન્ટલ અને વર્ટિકલનો આ ક્રોસ કે સલીબ ઉપાડીને જિંદગી ગુજારવાની છે.